Under the clouds, over the skies

Jeżeli ktokolwiek z Was kiedykolwiek myślał, że niesamowicie fotogeniczne miejsca równają się rajom dla fotografów, to mogę z całą pewnością stwierdzić, że był w wielkim błędzie. Przekonałam się o tym w czasie ostatnich dwóch tygodni, kiedy to zostałam obdarzona setkami oburzonych spojrzeń, zdzielona czapką po twarzy i kilkakrotnie ostrzeżona przed możliwością pobicia. A wszystko za sprawą Marokańczyków i ich niepojętej awersji do aparatów. I już nie wiem kto był gorszy - Arab chorobliwie zazdrosny o żonę czy kobiety utrzymujące, że fotografowanie wysysa duszę. Mimo wszystko ja, odważny mistrz kamuflażu, byłam na tyle bezczelna, że pozwalałam sobie na taki akt demoralizacji jak krążenie z aparatem wśród tych wszystkich rozgniewanych spojrzeń. I nawet nie dostałam w twarz ani też nikt mnie nie wrzucił do wózka z pietruszką. Pełen sukces.
Co do samego Maroka, to zdecydowałam się na coś, co w sumie powinno mnie zamordować, ale się nie dałam, czyli objazdówkę po całym kraju. Objazdówka po całym kraju = dwa tysiące godzin spędzonych w autokarze i trochę mniej na tachaniu się za przewodniczką, ale również, i tutaj przechodzę do aspektów pozytywnych, masa miejsc do sfotografowania. Prawdziwa MASA. Tak prawdziwie prawdziwa, że aż będę musiała kilka postów poświęcić na prezentowanie uroków tego sympatycznego kraju. Mam nadzieję, że uda mi się te uroki oddać w jakiś w miarę przyzwoity sposób.
Na pierwszy ogień wrzucam Marakesz z niewielką domieszką Agadiru. To drugie to miejsce mojej jedzeniowej rozpusty, codziennej wiksy nad basenem i walki z opornym Internetem. Natomiast Marakeszowi należałoby poświęcić trochę więcej miejsca, czego nie zrobię, bo nie chcę produkować aż takiego potoku słownego. Zresztą i tak już go wyprodukowałam. No, nieważne. W każdym razie Marakesz, jak prawie całe Maroko, to miejsce niesamowitych kontrastów. Możecie tutaj stać pośrodku szerokiej, lśniącej czystością alei gapiąc się na wznoszące się do nieba minarety, wydać całe oszczędności w pięcogwiazdkowej restauracji albo cyknąć sobie fotkę z najnowszym modelem mercedesa. Jeśli jednak te atrakcje nie spełniają Waszych oczekiwań, to alternatywnie jest również możliwość odwiedzenia najbardziej cuchnącego bazaru z tonami ryb i mięsa smażącymi się na słońcu, spotkanie dogorywającego staruszka na grzbiecie wychudzonego osła albo przygnębiający widok żebraków okupujących wąskie uliczki. Tak czy siak miasto jest bardzo urokliwe. A Wam gratuluję, jeśli dobrnęliście do końca tych wypocin.

 

W następnym rzucie Casablanca, Rabat i może coś tam jeszcze. Czekajcie, czekajcie wytrwale na środę.